نمادهای روی علم عاشورا چه مفهومی دارند؟بخش چهارم

 طاووس

 در تفکرات و مذاهب اسلامی طاووس سمبلی از حضرت مهدی (ع) عنوان می شود که در روضه الجنان در میان مومنین با زیبایی هرچه تمام تر خواهد درخشید.

زنگوله

 این وسیله نمادی از زنگ حیدر می باشد در زمانی که علم به حرکت در می آید طنین "حیدر حیدر "در همه جا پراکنده می شود.همینطور صدای زنگ خبر وقوع حادثه ای را می دهد که در حال رخ دادن است.

نمادهای روی علم عاشورا چه مفهومی دارند؟بخش سوم

کبوتر

 نمادی از معصومیت و مظلومیت و گواه و خبررسان شهادت سرور و سالار شهیدان است در داستان ها چنین نقل شده است که کبوتران با خونین کردن بالهای خود به خون شهدای کربلا مردم مدینه را اینچنین آگاه کردند. همچنین از لحاظ نمادین کبوتر به عنوان زائر حرم اهل بیت نیز می باشد.

خروس

 خروس بعنوان یک حیوان آگاه کننده و خبر دهنده و همچنین نمادی از اذان گویی در نقش تزیینی در علم هنر نیز کاربرد دارد.

نمادهای روی علم عاشورا چه مفهومی دارند؟بخش دوم

آهو

آهو یا مرال این حیوان زیبا به جهت زیبایی قابل تحسینش و هم چنین آرام و بی آزار بودنش نمادی از مظلومیت و پاکی و معصومیت امام حسین می باشد و ظلم و ستمی که ناحق کوفیان و یزیدیان بر علیه او کردند که تاریخ هرگز این ننگ را فراموش نخواهد کرد. 

اژدها 

مجسمه اژدها به صورت دهان باز،نمادی از سرانجام جزای بی شرمترین حاکم زمانه ،یزید بن معاویه است.آتشی که اژدها از دهان خود بیرون می فرستد نشان دهنده آتش سوزان جهنم است که دشمنان ظالم امام را شنکجه و جزا خواهد کرد.همچنین اژدها را می توان نمادی از جنیان دانست که در روز عظیم و تکرار نشدنی عاشورا در کربلا برای امداد به محضر امام شرفیاب شدند اما امام از قبول کمک آنها اجتناب کرد.

 مرغ رخ

 مرغ رخ ،پرنده ای است با تمثیل انسانی که شاید از "براق"(اسب حضرت محمد در شب بزرگ معراج) تعبیه شده است.گویی شهدای واقعه ی عظیم کربلا توسط این مرغ به آسمانها صعود کرده و در فردوس خدای مهربان وارد شدند.

نمادهای روی علم عاشورا چه مفهومی دارند؟بخش اول

شیر 

مجسمه ها یا پیکرهای فلزی شیر ،سمبل قهرمانی و شجاعت و توانایی بی نظیر امام حسین و اصحاب باوفای ایشان را بیان می کند که شجاعانه و تشنه همانند شیرهای قوی به پیکار با دشمن رفتند.همچنین در داستان ها اینطور آمده است حیواناتی مانند شیر برای یاری امام حسین آمده اند اما امام کمک آنها را قبول نکرده و بعد از شهادت امام ،این حیوانات در غم و اندوه از دست دادن این بزرگوار مویه سر داده اند.

 شتر

 شترهایی که مسئول حمل امام و خانواده و یارانش بودند در واقع همان شترهایی بودند که بعد از غروب غم انگیز عاشورا زنان و کودکان ستم دیده را به طرف شام هدایت کردند به همین مناسبت شتر سمبلی از مظلومیت و ستم دیدگی اهل بیت امام می باشد.

امام حسین علیه‌السلام

دسته ای از روایات دربارهٔ کرامات حسین در نگاه شیعه به تولد حسین و پیش از آن اختصاص دارد. در این دسته از روایات، بیشتر به نزول جبرئیل نزد پیامبر اسلام جهت تبریک یا نوید تولد فرزندِ کشته‌شده به‌دست امتش، آوردن مقداری خاک کربلا برای پیامبر برای توصیف مکانِ کشته شدن کودکِ تازه‌متولدشده، و ناراحتی فرشتگان برای کشتن این کودک اشاره می‌شود. دیگر، بیان جایگاه حسین و برخی از فرشتگان مانند رَفائیل که در بعضی روایات، خبررسانِ کشته‌شدن حسین است؛ تبیین ارتباط و شباهت میان ماجرای حسین و یَحیی بن زَکریّا و جایگاهِ یکسانِ قاتلان آنان در قیامت؛ و نیز نخستین لعنت‌کنندگان بر قاتلان حسین که ابراهیم، موسی، داوود و عیسی بوده‌اند. دومین دستهٔ کرامات یادشده برای حسین، مداوای بال شکستهٔ فرشته‌ای به‌نام رفائیل با لمس حسین در آغاز ولادت است؛ و نیز مداوای برخی بیماری‌ها بدون طبابت و به کرامت است. سومین گروه روایات به کراماتِ پس از شهادت حسین مربوط می‌شود مانند خونین‌رنگ شدن آسمان در روز عاشورا و بارشِ خاکستر و خون و گرفتگی خورشید؛ شیوَن همهٔ موجودات در خشکی و دریا و آسمان و فرشتگان و جِنّیان؛ و جاری شدن خون از زیر هر سنگ.^[۲۹۵]

به نظر لئورا وچا ولیری سه گونه باور نسبت به حسین وجود دارد: آن‌هایی که عنصر گیتی شناسانه در آن‌ها غالب است و «نور» در آن‌ها نقش مهمی دارد، آن‌ها که شخصیت آخرالزمانی دارند و آن‌هایی که حسین در آن‌ها شخصیتی تاریخی دارد که برای محققان شناخته شده‌است، ولی در هاله‌ای از معجزات قرار دارد که او را به جایگاهی فراانسانی بالا می‌برد. به‌باور ولیری در گروه اول که حاصل تأثیر باورهای ماوراءالطبیعی، خیلی قدیمی‌تر از اسلام و بسط‌داده‌شده از سوی غُلاتِ شیعه است، حسین کارکردی در پیوند با دیگر اهل بیت دارد و کاملاً برابر برادرش حسن است.^[۲۹۶]

داستان‌هایی که دربارهٔ حسین نقل می‌شود، از ابتدا تحت تأثیر جایگاه او به‌عنوان امام شیعه و یکی از چهارده معصوم — که در جهان‌شناسی شیعه، ذاتی فراطبیعی به آنان اعطا شده — قرار داشت. بسیاری از داستان‌ها از معجزات خونِ حسین و سر بریدهٔ سخنگوی او نشأت گرفته‌است؛ از جمله مکالمهٔ یک کشیش که موجب می‌شود یک کشیش بیزانسی در زمرهٔ بازیگران دربار یزید در تعزیه جای بگیرد. داستان‌ها و نمادهای مربوط به حسین تحت تأثیر درون‌مایه‌های فرهنگ ایرانیِ قبل از اسلام نظیر خون سیاوش و انتقام اوست. همچنین لاله به‌عنوان نمایندهٔ خون و رنج شهدا و نقش برجستهٔ اسب قهرمان؛ علاوه بر این در تضاد با حسین که ذاتی بهشتی دارد، قاتلان او اهریمن جلوه داده شده و به‌صورت حیوان در می‌آیند و باور بر این است که انتقام آخرالزمانی، نسل آن‌ها را عذاب خواهد داد. مخاطبان، مخصوصاً حکایت‌هایی در خصوص تولد حسین، سرنوشت غم‌بار او و برادرش حسن و معجزات مربوط به کشته شدن او و پیامدهایش را بسی احساسات‌برانگیز می‌یابند. احادیث در خصوص حسین مکرراً منتشر می‌شد و محمدباقر مجلسی در کتاب خود بحارالانوار آن‌ها را جمع‌آوری کرده‌است