John 7

1And after these things Jesus walked in Galilee: for he would not walk in Judaea, because the Jews sought to kill him. 2Now the feast of the Jews, the feast of tabernacles, was at hand. 3His brethren therefore said unto him, Depart hence, and go into Judaea, that thy disciples also may behold thy works which thou doest. 4For no man doeth anything in secret, and himself seeketh to be known openly. If thou doest these things, manifest thyself to the world. 5For even his brethren did not believe on him. 6Jesus therefore saith unto them, My time is not yet come; but your time is always ready. 7The world cannot hate you; but me it hateth, because I testify of it, that its works are evil. 8Go ye up unto the feast: I go not up unto this feast; because my time is not yet fulfilled. 9And having said these things unto them, he abode i in Galilee. 10But when his brethren were gone up unto the feast, then went he also up, not publicly, but as it were in secret. 11The Jews therefore sought him at the feast, and said, Where is he? 12And there was much murmuring among the multitudes concerning him: some said, He is a good man; others said, Not so, but he leadeth the multitude astray. 13Yet no man spake openly of him for fear of the Jews. 14But when it was now the midst of the feast Jesus went up into the temple, and taught. 15The Jews therefore marvelled, saying, How knoweth this man letters, having never learned? 16Jesus therefore answered them and said, My teaching is not mine, but his that sent me. 17If any man willeth to do his will, he shall know of the teaching, whether it is of God, or [whether] I speak from myself. 18He that speaketh from himself seeketh his own glory: but he that seeketh the glory of him that sent him, the same is true, and no unrighteousness is in him. 19Did not Moses give you the law, and [yet] none of you doeth the law? Why seek ye to kill me? 20The multitude answered, Thou hast a demon: who seeketh to kill thee? 21Jesus answered and said unto them, I did one work, and ye all marvel because thereof. 22Moses hath given you circumcision (not that it is of Moses, but of the fathers); and on the sabbath ye circumcise a man. 23If a man receiveth circumcision on the sabbath, that the law of Moses may not be broken; are ye wroth with me, because I made a man every whit whole on the sabbath? 24Judge not according to appearance, but judge righteous judgment. 25Some therefore of them of Jerusalem said, Is not this he whom they seek to kill? 26And lo, he speaketh openly, and they say nothing unto him. Can it be that the rulers indeed know that this is the Christ? 27Howbeit we know this man whence he is: but when the Christ cometh, no one knoweth whence he is. 28Jesus therefore cried in the temple, teaching and saying, Ye both know me, and know whence I am; and I am not come of myself, but he that sent me is true, whom ye know not. 29I know him; because I am from him, and he sent me. 30They sought therefore to take him: and no man laid his hand on him, because his hour was not yet come. 31But of the multitude many believed on him; and they said, When the Christ shall come, will he do more signs than those which this man hath done? 32The Pharisees heard the multitude murmuring these things concerning him; and the chief priests and the Pharisees sent officers to take him. 33Jesus therefore said, Yet a little while am I with you, and I go unto him that sent me. 34Ye shall seek me, and shall not find me: and where I am, ye cannot come. 35The Jews therefore said among themselves, Whither will this man go that we shall not find him? will he go unto the Dispersion among the Greeks, and teach the Greeks? 36What is this word that he said, Ye shall seek me, and shall not find me; and where I am, ye cannot come? 37Now on the last day, the great [day] of the feast, Jesus stood and cried, saying, If any man thirst, let him come unto me and drink. 38He that believeth on me, as the scripture hath said, from within him shall flow rivers of living water. 39But this spake he of the Spirit, which they that believed on him were to receive: for the Spirit was not yet [given]; because Jesus was not yet glorified. 40[Some] of the multitude therefore, when they heard these words, said, This is of a truth the prophet. 41 Others said, This is the Christ. But some said, What, doth the Christ come out of Galilee? 42Hath not the scripture said that the Christ cometh of the seed of David, and from Bethlehem, the village where David was? 43So there arose a division in the multitude because of him. 44And some of them would have taken him; but no man laid hands on him. 45The officers therefore came to the chief priests and Pharisees; and they said unto them, Why did ye not bring him? 46The officers answered, Never man so spake. 47The Pharisees therefore answered them, Are ye also led astray? 48Hath any of the rulers believed on him, or of the Pharisees? 49But this multitude that knoweth not the law are accursed. 50 Nicodemus saith unto them (he that came to him before, being one of them), 51Doth our law judge a man, except it first hear from himself and know what he doeth? 52They answered and said unto him, Art thou also of Galilee? Search, and see that out of Galilee ariseth no prophet.

John 2

1And the third day there was a marriage in Cana of Galilee; and the mother of Jesus was there: 2and Jesus also was bidden, and his disciples, to the marriage. 3And when the wine failed, the mother of Jesus saith unto him, They have no wine. 4And Jesus saith unto her, Woman, what have I to do with thee? mine hour is not yet come. 5His mother saith unto the servants, Whatsoever he saith unto you, do it. 6 Now there were six waterpots of stone set there after the Jews’ manner of purifying, containing two or three firkins apiece. 7Jesus saith unto them, Fill the waterpots with water. And they filled them up to the brim. 8And he saith unto them, Draw out now, and bear unto the ruler of the feast. And they bare it. 9And when the ruler of the feast tasted the water now become wine, and knew not whence it was (but the servants that had drawn the water knew), the ruler of the feast calleth the bridegroom, 10and saith unto him, Every man setteth on first the good wine; and when [men] have drunk freely, [then] that which is worse: thou hast kept the good wine until now. 11This beginning of his signs did Jesus in Cana of Galilee, and manifested his glory; and his disciples believed on him. 12After this he went down to Capernaum, he, and his mother, and i brethren, and his disciples; and there they abode not many days. 13And the passover of the Jews was at hand, and Jesus went up to Jerusalem. 14And he found in the temple those that sold oxen and sheep and doves, and the changers of money sitting: 15and he made a scourge of cords, and cast all out of the temple, both the sheep and the oxen; and he poured out the changers’ money, and overthrew their tables; 16and to them that sold the doves he said, Take these things hence; make not my Father’s house a house of merchandise. 17His disciples remembered that it was written, Zeal for thy house shall eat me up. 18The Jews therefore answered and said unto him, What sign showest thou unto us, seeing that thou doest these things? 19Jesus answered and said unto them, Destroy this temple, and in three days I will raise it up. 20The Jews therefore said, Forty and six years was this temple in building, and wilt thou raise it up in three days? 21But he spake of the temple of his body. 22When therefore he was raised from the dead, his disciples remembered that he spake this; and they believed the scripture, and the word which Jesus had said. 23Now when he was in Jerusalem at the passover, during the feast, many believed on his name, beholding his signs which he did. 24But Jesus did not trust himself unto them, for that he knew all men, 25and because he needed not that any one should bear witness concerning man; for he himself knew what was in man.

John 1

1In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God. 2The same was in the beginning with God. 3All things were made through him; and without him was not anything made that hath been made. 4In him was life; and the life was the light of men. 5And the light shineth in the darkness; and the darkness apprehended it not. 6There came a man, sent from God, whose name was John. 7The same came for witness, that he might bear witness of the light, that all might believe through him. 8He was not the light, but [came] that he might bear witness of the light. 9There was the true light, [even the light] which lighteth every man, coming into the world. 10He was in the world, and the world was made through him, and the world knew him not. 11He came unto his own, and they that were his own received him not. 12But as many as received him, to them gave he the right to become children of God, [even] to them that believe on his name: 13who were born, not of blood, nor of the will of the flesh, nor of the will of man, but of God. 14And the Word became flesh, and dwelt among us (and we beheld his glory, glory as of the only begotten from the Father), full of grace and truth. 15John beareth witness of him, and crieth, saying, This was he of whom I said, He that cometh after me is become before me: for he was before me. 16For of his fulness we all received, and grace for grace. 17For the law was given through Moses; grace and truth came through Jesus Christ. 18No man hath seen God at any time; the only begotten Son, who is in the bosom of the Father, he hath declared [him]. 19And this is the witness of John, when the Jews sent unto him from Jerusalem priests and Levites to ask him, Who art thou? 20And he confessed, and denied not; and he confessed, I am not the Christ. 21And they asked him, What then? Art thou Elijah? And he saith, I am not. Art thou the prophet? And he answered, No. 22They said therefore unto him, Who art thou? that we may give an answer to them that sent us. What sayest thou of thyself? 23He said, I am the voice of one crying in the wilderness, Make straight the way of the Lord, as said Isaiah the prophet. 24And they had been sent from the Pharisees. 25And they asked him, and said unto him, Why then baptizest thou, if thou art not the Christ, neither Elijah, neither the prophet? 26John answered them, saying, I baptize in water: in the midst of you standeth one whom ye know not, 27[even] he that cometh after me, the latchet of whose shoe I am not worthy to unloose. 28These things were done in Bethany beyond the Jordan, where John was baptizing. 29On the morrow he seeth Jesus coming unto him, and saith, Behold, the Lamb of God, that taketh away the sin of the world! 30This is he of whom I said, After me cometh a man who is become before me: for he was before me. 31And I knew him not; but that he should be made manifest to Israel, for this cause came I baptizing in water. 32And John bare witness, saying, I have beheld the Spirit descending as a dove out of heaven; and it abode upon him. 33And I knew him not: but he that sent me to baptize in water, he said unto me, Upon whomsoever thou shalt see the Spirit descending, and abiding upon him, the same is he that baptizeth in the Holy Spirit. 34And I have seen, and have borne witness that this is the Son of God. 35Again on the morrow John was standing, and two of his disciples; 36and he looked upon Jesus as he walked, and saith, Behold, the Lamb of God! 37And the two disciples heard him speak, and they followed Jesus. 38And Jesus turned, and beheld them following, and saith unto them, What seek ye? And they said unto him, Rabbi (which is to say, being interpreted, Teacher), where abideth thou? 39He saith unto them, Come, and ye shall see. They came therefore and saw where he abode; and they abode with him that day: it was about the tenth hour. 40One of the two that heard John [speak], and followed him, was Andrew, Simon Peter’s brother. 41He findeth first his own brother Simon, and saith unto him, We have found the Messiah (which is, being interpreted, Christ). 42 He brought him unto Jesus. Jesus looked upon him, and said, Thou art Simon the son of John: thou shalt be called Cephas (which is by interpretation, Peter). 43On the morrow he was minded to go forth into Galilee, and he findeth Philip: and Jesus saith unto him, Follow me. 44Now Philip was from Bethsaida, of the city of Andrew and Peter. 45Philip findeth Nathanael, and saith unto him, We have found him, of whom Moses in the law, and the prophets, wrote, Jesus of Nazareth, the son of Joseph. 46And Nathanael said unto him, Can any good thing come out of Nazareth? Philip saith unto him, Come and see. 47Jesus saw Nathanael coming to him, and saith of him, Behold, an Israelite indeed, in whom is no guile! 48Nathanael saith unto him, Whence knowest thou me? Jesus answered and said unto him, Before Philip called thee, when thou wast under the fig tree, I saw thee. 49Nathanael answered him, Rabbi, thou art the Son of God; thou art King of Israel. 50Jesus answered and said unto him, Because I said unto thee, I saw thee underneath the fig tree, believest thou? thou shalt see greater things than these. 51And he saith unto him, Verily, verily, I say unto you, Ye shall see the heaven opened, and the angels of God ascending and descending upon the Son of man.

یوحنا ۱۲‏:‏۱‏-‏۵۰

۱۲  شش روز پیش از عید پِسَح،‏ عیسی به بیت‌عَنیا محل زندگی ایلعازَر رسید؛‏ همان کسی که عیسی او را از مردگان برخیزانده بود.‏ ۲  در آنجا سفرهٔ شامی برای او ترتیب دادند و مارتا پذیرایی می‌کرد.‏ ایلعازَر نیز در میان کسانی بود که بر سر سفره با عیسی نشسته بودند.‏ ۳  آنگاه مریم حدود ۳۰۰ گرم* روغن معطر و بسیار گرانبها از سُنبل* خالص برداشته،‏ بر پاهای عیسی ریخت و با موهای خود آن‌ها را خشک کرد.‏ خانه از رایحهٔ آن روغن معطر پر شد.‏ ۴  اما یهودای اِسخَریوطی،‏ یکی از شاگردان عیسی که اندکی بعد به او خیانت کرد،‏ گفت:‏ ۵  ‏«چرا این روغن معطر به ۳۰۰ دینار* فروخته نشد تا به فقیران داده شود؟‏» ۶  او این را از سر دلسوزی برای فقیران نگفت،‏ بلکه چون دزد بود این را گفت؛‏ در واقع صندوقچهٔ پول نزد او بود و از پولی که در آن گذاشته می‌شد،‏ می‌دزدید.‏ ۷  پس عیسی در مورد مریم گفت:‏ «او را راحت بگذارید تا بتواند با نظر به روز تدفین من این رسم را به جا آورد؛‏ ۸  زیرا شما فقیران را همیشه با خود دارید،‏ اما مرا همیشه نخواهید داشت.‏»‏۹  در این میان،‏ چون جمعیتی بزرگ از یهودیان پی بردند که عیسی در بیت‌عَنیاست به آنجا آمدند؛‏ البته نه فقط برای دیدن عیسی،‏ بلکه همچنین برای دیدن ایلعازَر که عیسی او را از مردگان برخیزانده بود.‏ ۱۰  آنگاه سران کاهنان توطئه چیدند که ایلعازَر را نیز بکشند؛‏ ۱۱  زیرا به خاطر او بسیاری از یهودیان به بیت‌عَنیا می‌رفتند و به عیسی ایمان می‌آوردند.‏۱۲  روز بعد،‏ جمعیتی بسیار که برای عید آمده بودند،‏ شنیدند که عیسی به اورشلیم می‌آید.‏ ۱۳  پس شاخه‌های نخل گرفته،‏ به استقبال او رفتند و فریاد می‌زدند:‏ «رستگار فرما!‏* متبارک باد آن که به نام یَهُوَه* می‌آید،‏ متبارک باد پادشاه اسرائیل!‏» ۱۴  عیسی کره‌الاغی یافت و بر آن سوار شد؛‏ چنان که نوشته شده است:‏ ۱۵  ‏«مترس،‏ ای دختر صهیون.‏ بنگر!‏ پادشاه تو سوار بر کره‌الاغی می‌آید.‏» ۱۶  شاگردان عیسی نخست این امور را درک نکردند،‏ اما هنگامی که او جلال یافت،‏ به خاطر آوردند که این‌ها در مورد عیسی نوشته شده بود و همهٔ این‌ها نیز برای او اتفاق افتاد.‏۱۷  کسانی که شاهد بودند که عیسی ایلعازَر را از مقبره فراخواند و از مردگان برخیزانید،‏ همچنان بر آن واقعه شهادت می‌دادند.‏ ۱۸  آن جمعیت نیز به همین دلیل به استقبال عیسی رفتند؛‏ زیرا شنیده بودند که او این معجزه* را به ظهور رسانده است.‏ ۱۹  پس فَریسیان به یکدیگر گفتند:‏ «می‌بینید که ما کاری از پیش نمی‌بریم.‏ نگاه کنید!‏ تمام دنیا به دنبال او رفته‌اند.‏»‏۲۰  در میان کسانی که در ایّام عید برای پرستش آمده بودند،‏ برخی نیز یونانی بودند.‏ ۲۱  آنان نزد فیلیپُس،‏ اهل بیت‌صِیدای جلیل آمدند و از او چنین درخواست کردند:‏ «آقا،‏ ما می‌خواهیم عیسی را ببینیم.‏» ۲۲  فیلیپُس آمد و این را با آندریاس در میان گذاشت.‏ آنگاه هر دو رفتند و آن موضوع را به عیسی گفتند.‏۲۳  اما عیسی در پاسخ ایشان گفت:‏ «وقت آن رسیده است که پسر انسان جلال یابد.‏ ۲۴  حقیقتاً به شما می‌گویم،‏ اگر دانهٔ گندم به زمین نیفتد و نمیرد،‏ تنها به صورت یک دانه باقی می‌ماند.‏ اما اگر بمیرد،‏ ثمر بسیار می‌آورد.‏ ۲۵  کسی که جان خود را دوست بدارد،‏* آن را تباه خواهد ساخت،‏ اما کسی که در این دنیا از جان خود نفرت داشته باشد،‏ آن را برای زندگی جاودان حفظ خواهد کرد.‏ ۲۶  هر که بخواهد مرا خدمت کند،‏ باید از من پیروی کند.‏ پس هر جا که من باشم،‏ خدمتگزار من نیز آنجا خواهد بود.‏ همچنین هر که بخواهد مرا خدمت کند،‏ پدر او را حرمت خواهد گذاشت.‏ ۲۷  اکنون جان من مضطرب است،‏ چه بگویم؟‏ ای پدر،‏ مرا از این ساعت* نجات بده.‏ با این حال،‏ به همین دلیل است که به این ساعت رسیده‌ام.‏ ۲۸  ای پدر،‏ نام خود را جلال بده.‏» آنگاه ندایی از آسمان به گوش رسید که گفت:‏ «من جلال دادم و بار دیگر نیز جلال خواهم داد.‏»‏۲۹  شماری از مردم که آنجا بودند،‏ با شنیدن آن صدا گفتند:‏ «صدای رعد بود.‏» برخی دیگر گفتند:‏ «فرشته‌ای با او سخن گفت.‏» ۳۰  عیسی گفت:‏ «این ندا برای من نبود،‏ بلکه برای شما بود.‏ ۳۱  اکنون زمان داوری این دنیاست؛‏ اکنون حکمران این دنیا بیرون افکنده خواهد شد.‏ ۳۲  اما من،‏ هنگامی که از زمین بالا برده شوم،‏ همه گونه انسان‌ها را به سوی خود خواهم کشید.‏» ۳۳  این گفتهٔ او در واقع به نوع مرگی اشاره داشت که به‌زودی در انتظارش بود.‏ ۳۴  مردم در مقابل به او گفتند:‏ «ما از شریعت شنیده‌ایم که مسیح تا ابد می‌ماند.‏ پس چطور است که می‌گویی پسر انسان باید بالا برده شود؟‏ این پسر انسان کیست؟‏» ۳۵  عیسی به آنان گفت:‏ «نور تا اندک زمانی دیگر در میان شما خواهد بود.‏ تا زمانی که نور را دارید،‏ راه بروید تا تاریکی بر شما غلبه نیابد.‏ کسی که در تاریکی راه می‌رود،‏ نمی‌داند به کجا می‌رود.‏ ۳۶  تا زمانی که نور را دارید،‏ به نور ایمان بورزید تا پسران نور شوید.‏»‏عیسی پس از گفتن این سخنان آنجا را ترک کرد و خود را از آنان پنهان ساخت.‏ ۳۷  اما با این که معجزاتی* بسیار در حضور ایشان به ظهور رسانده بود،‏ آنان به او ایمان نیاوردند.‏ ۳۸  به این ترتیب،‏ کلام اِشَعْیای نبی به تحقق رسید که گفت:‏ «ای یَهُوَه،‏* کیست که به پیام ما* ایمان آورده باشد؟‏ بازوی یَهُوَه* بر چه کسی آشکار شده است؟‏» ۳۹  اِشَعْیا همچنین دلیل این را که نتوانستند ایمان آورند،‏ چنین بیان کرد:‏ ۴۰  ‏«او چشمانشان را کور و دل‌هایشان را سخت کرده است که با چشمان خود نبینند و با دل‌های خود نفهمند و بازنگردند تا من آنان را شفا بخشم.‏» ۴۱  اِشَعْیا این را بیان کرد؛‏ زیرا جلال او را دید و در مورد او سخن گفت.‏ ۴۲  با این همه،‏ بسیاری از بزرگان نیز به عیسی ایمان آوردند،‏ اما از ترس فَریسیان و برای این که از کنیسه اخراج نشوند،‏* آن را اذعان نمی‌کردند؛‏ ۴۳  زیرا بیشتر دوست داشتند،‏ رضایت مردم را جلب کنند تا رضایت خدا را.‏*۴۴  عیسی با صدای بلند گفت:‏ «هر که به من ایمان آوَرَد،‏ نه فقط به من،‏ بلکه به او که مرا فرستاد نیز ایمان آورده است ۴۵  و هر که مرا ببیند،‏ او را که مرا فرستاده نیز دیده است.‏ ۴۶  من چون نوری به این دنیا آمده‌ام تا هر که به من ایمان آوَرَد در تاریکی نماند.‏ ۴۷  اما اگر کسی سخنان مرا بشنود و به آن عمل نکند،‏ من او را محکوم نمی‌کنم؛‏ زیرا نیامده‌ام تا مردم دنیا را داوری کنم،‏ بلکه آمده‌ام تا آنان را نجات دهم.‏ ۴۸  کسی که به من بی‌اعتنایی کند و سخنان مرا نپذیرد،‏ یکی هست که او را داوری کند.‏ کلامی که من به زبان آوردم،‏ او را در روز بازپسین داوری خواهد کرد؛‏ ۴۹  زیرا من از خود سخن نگفته‌ام،‏ بلکه پدری که مرا فرستاد،‏ خود به من فرمان داده است که در مورد چه سخن بگویم و چه به زبان آورم.‏ ۵۰  همچنین،‏ می‌دانم که حکم او به زندگی جاودان می‌انجامد.‏ از این رو،‏ هر آنچه می‌گویم درست همان چیزی است که پدر به من گفته است تا بگویم.‏»‏

یوحنا ۱۱‏:‏۱‏-‏۵۷

۱۱  مردی به نام ایلعازَر بیمار بود؛‏ او از اهالی بیت‌عَنیا،‏ روستای مریم و خواهرش مارتا بود.‏ ۲  مریم همان کسی بود که بر سَرور روغن معطر ریخت و با موهای خود پاهایش را خشک کرد.‏ اکنون برادرش ایلعازَر بیمار شده بود.‏ ۳  پس خواهرانش پیامی برای عیسی فرستاده،‏ گفتند:‏ «سَرور،‏ او را که دوست می‌داری،‏* بیمار است.‏» ۴  اما وقتی عیسی این را شنید،‏ گفت:‏ «قرار نیست که این بیماری منجر به مرگ شود،‏ بلکه برای جلال خداست تا پسر خدا از طریق آن جلال یابد.‏»‏۵  عیسی مارتا،‏ خواهر او و ایلعازَر را دوست می‌داشت.‏ ۶  با این حال،‏ وقتی شنید که ایلعازَر بیمار است،‏ دو روز دیگر در جایی که بود،‏ ماند.‏ ۷  پس از آن به شاگردان گفت:‏ «بیایید بار دیگر به یهودیه برویم.‏» ۸  شاگردانش گفتند:‏ «استاد،‏* همین اخیراً مردم یهودیه می‌خواستند تو را سنگسار کنند.‏ حال باز می‌خواهی به آنجا بروی؟‏» ۹  عیسی پاسخ داد:‏ «مگر روشنایی روز ۱۲ ساعت نیست؟‏ اگر کسی در روشنایی روز راه رود،‏ لغزش نمی‌خورد؛‏ زیرا نورِ این دنیا را می‌بیند.‏ ۱۰  اما اگر کسی در شب راه رود،‏ لغزش خواهد خورد؛‏ زیرا نور در او نیست.‏»‏۱۱  عیسی پس از گفتن این سخنان،‏ افزود:‏ «ایلعازَر،‏ دوست ما خوابیده است،‏ اما من به آنجا می‌روم تا او را بیدار کنم.‏» ۱۲  پس شاگردان به او گفتند:‏ «سَرور،‏ اگر خوابیده است،‏ بهبود خواهد یافت.‏» ۱۳  در واقع،‏ عیسی این سخن را در مورد مرگ او گفت.‏ اما شاگردان تصوّر کردند که از خواب و استراحت سخن می‌گوید.‏ ۱۴  آنگاه عیسی صریحاً به آنان گفت:‏ «ایلعازَر مرده است ۱۵  و من به خاطر شما خوشحالم که آنجا نبودم،‏ چون به این ترتیب ایمانتان بنا می‌شود.‏ اما حال بیایید به آنجا برویم.‏» ۱۶  پس توما که «دوقلو» خوانده می‌شد،‏ به شاگردان دیگر گفت:‏ «بیایید ما هم برویم تا با او بمیریم.‏»‏۱۷  هنگامی که عیسی به آنجا رسید،‏ پی برد که اکنون چهار روز است که او را در مقبره گذاشته‌اند.‏ ۱۸  بیت‌عَنیا نزدیک اورشلیم بود و تنها حدود سه کیلومتر* با آن فاصله داشت.‏ ۱۹  بسیاری از یهودیان نزد مارتا و مریم آمده بودند تا آنان را برای مرگ برادرشان تسلّی دهند.‏ ۲۰  وقتی مارتا شنید که عیسی در راه است،‏ به استقبال او رفت،‏ اما مریم همچنان در خانه ماند.‏ ۲۱  مارتا به عیسی گفت:‏ «سَرورم،‏ اگر اینجا بودی برادرم نمی‌مرد ۲۲  و با این حال می‌دانم که حتی اکنون هم،‏ هر چه از خدا درخواست کنی،‏ به تو خواهد داد.‏» ۲۳  عیسی به او گفت:‏ «برادرت برخواهد خاست.‏» ۲۴  مارتا به او گفت:‏ «می‌دانم که هنگام رستاخیز در روز بازپسین،‏ برخواهد خاست.‏» ۲۵  عیسی به او گفت:‏ «من رستاخیز و حیات هستم.‏ هر که به من ایمان بورزد،‏ حتی اگر بمیرد،‏ زنده خواهد شد.‏ ۲۶  همچنین هر که زنده است و به من ایمان بورزد،‏ تا ابد نخواهد مرد.‏ آیا این را باور می‌کنی؟‏» ۲۷  مارتا به عیسی گفت:‏ «بله سَرور.‏ من ایمان آورده‌ام که تو آن مسیح و پسر خدا هستی که باید به این دنیا می‌آمد.‏» ۲۸  او این را گفت و رفت و خواهر خود مریم را صدا زد و در خلوت به او گفت:‏ «استاد اینجاست و سراغ تو را می‌گیرد.‏» ۲۹  مریم با شنیدن این سخن،‏ فوراً برخاست و نزد عیسی رفت.‏۳۰  عیسی هنوز به آن روستا وارد نشده بود،‏ بلکه در آنجایی بود که مارتا به استقبالش رفته بود.‏ ۳۱  یهودیانی که با مریم در خانه بودند و او را تسلّی می‌دادند،‏ دیدند که او با عجله برخاست و بیرون رفت.‏ آنان نیز با این تصوّر که او به مقبره می‌رود تا در آنجا گریه کند،‏ به دنبالش رفتند.‏ ۳۲  هنگامی که مریم به جایی که عیسی بود رسید و او را دید،‏ به پایش افتاد و گفت:‏ «سَرور،‏ اگر اینجا بودی،‏ برادرم نمی‌مرد.‏» ۳۳  آنگاه عیسی با دیدن گریهٔ مریم و یهودیانی که با او آمده بودند،‏ آهی از دل کشید* و عمیقاً متأثر شد.‏ ۳۴  او پرسید:‏ «او را کجا گذاشته‌اید؟‏» آنان پاسخ دادند:‏ «سَرور،‏ بیا و ببین.‏» ۳۵  اشک‌های عیسی سرازیر شد.‏ ۳۶  پس یهودیان گفتند:‏ «نگاه کنید،‏ چقدر او را دوست می‌داشت!‏»‏*‏ ۳۷  اما برخی از آنان گفتند:‏ «این مرد که چشمان آن نابینا را باز کرد،‏ پس چرا نتوانست مانع مرگ ایلعازَر شود؟‏»‏۳۸  آنگاه عیسی بار دیگر آهی از دل کشید و مقابل مقبره آمد.‏ آن مقبره در واقع غاری بود که سنگی بر دهانهٔ آن گذاشته بودند.‏ ۳۹  عیسی گفت:‏ «سنگ را بردارید.‏» مارتا،‏ خواهر متوفیٰ به او گفت:‏ «سَرور،‏ اکنون دیگر باید متعفّن شده باشد،‏ چون چهار روز گذشته است.‏» ۴۰  عیسی به او گفت:‏ «آیا به تو نگفتم که اگر ایمان آوری،‏ جلال خدا را خواهی دید؟‏» ۴۱  پس سنگ را برداشتند.‏ آنگاه عیسی رو به آسمان کرد و گفت:‏ «پدر،‏ تو را شکر می‌گویم که دعای مرا شنیدی.‏ ۴۲  البته می‌دانستم که همیشه دعای مرا می‌شنوی؛‏ اما این سخن را به خاطر این جمعیتی که اینجا ایستاده‌اند،‏ گفتم تا ایمان آورند که تو مرا فرستادی.‏» ۴۳  عیسی پس از این سخنان،‏ با صدای بلند گفت:‏ «ایلعازَر،‏ بیرون بیا!‏» ۴۴  آن مرد که مرده بود،‏ در حالی که دست و پایش در کفن بسته و صورتش با پارچه‌ای پیچیده شده بود،‏ بیرون آمد.‏ عیسی به آنان گفت:‏ «او را باز کنید و بگذارید برود.‏»‏۴۵  پس بسیاری از یهودیانی که نزد مریم آمده بودند و آنچه عیسی کرد دیدند،‏ به او ایمان آوردند.‏ ۴۶  اما شماری از ایشان نیز نزد فَریسیان رفتند و آنچه عیسی کرده بود،‏ به آنان گفتند.‏ ۴۷  از این رو،‏ سران کاهنان و فَریسیان،‏ اعضای سَنهِدرین* را جمع کردند و گفتند:‏ «چه کنیم؟‏ این شخص معجزات* بسیاری به ظهور می‌رساند.‏ ۴۸  اگر او را همچنان به حال خود بگذاریم،‏ همه به او ایمان خواهند آورد و رومیان آمده،‏ هم معبد* و هم قوم ما را تصاحب خواهند کرد.‏» ۴۹  اما قیافا،‏ یکی از آنان که در آن سال کاهن اعظم بود،‏ گفت:‏ «شما اصلاً هیچ نمی‌دانید ۵۰  و درک نمی‌کنید که به نفع شماست که یک نفر برای قوم بمیرد تا این که تمام قوم نابود شود.‏» ۵۱  در واقع،‏ قیافا این سخن را از خود نگفت،‏ بلکه چون در آن سال کاهن اعظم بود،‏ با این سخن پیشگویی کرد که عیسی برای قوم خواهد مرد ۵۲  و نه فقط برای قوم،‏ بلکه برای گردآوری و یکی ساختن فرزندان خدا که پراکنده‌اند.‏ ۵۳  پس،‏ از همان روز توطئه چیدند که چگونه عیسی را به قتل برسانند.‏۵۴  از این رو،‏ عیسی دیگر آشکارا در میان یهودیان رفت و آمد نمی‌کرد،‏ بلکه آنجا را ترک کرد و به شهری به نام اِفرایم در ناحیه‌ای نزدیک به بیابان رفت و با شاگردان در آنجا ماند.‏ ۵۵  عید پِسَح یهودیان نزدیک بود و از نواحی اطراف،‏ بسیاری پیش از برگزاری آن به اورشلیم رفتند تا مراسم تطهیر را به جا آورند.‏ ۵۶  آنان عیسی را می‌جستند و در حالی که در معبد ایستاده بودند،‏ به یکدیگر می‌گفتند:‏ «چه فکر می‌کنید؟‏ آیا او برای عید اصلاً خواهد آمد؟‏» ۵۷  سران کاهنان و فَریسیان فرمان داده بودند که اگر کسی بفهمد عیسی کجاست،‏ باید خبر دهد تا او را گرفتار سازند.‏