حسام الدین شفیعیان

وبلاگ رسمی و شخصی حسام الدین شفیعیان

حسام الدین شفیعیان

وبلاگ رسمی و شخصی حسام الدین شفیعیان

حواریون-شهید

۱. شمعون پطرس

در سال ۶۴ میلادی امپراتور روم نرون دستور به آتش زدن روم داد و سپس این تقصیر را بر گردن مسیحی‌ها نهاد. از این رو که پترس رهبر کلیسا بود وی را دستگیر کرده و واژگون به خواست خودش بر صلیب کردند. زیرا خود وی گفت من لیاقت ندارم مانند عیسی مسیح بمیرم.

......

2-اندریاس قدیس


نام وی در انجیل متی باب ۱۰ آیه ۲ آمده‌است. وی در شهر پاتراس در آخا و در شمال ساحل پلوپونز به صلیب کشیده‌شد؛ گفته می‌شود که صلیب او به صورت X بوده‌است.

..........

3-فیلیپِ قدّیس


او با ورود به شهر هیراپولیس (واقع در ترکیه امروزی)، مردم بت‌پرست آن شهر را به پیروی از عیسی مسیح فرا خواند. او در انجام این کار آنقدر موفق بود که حتی همسر حاکم شهر هیراپولیس نیز مسیحی شد. حاکم شهر، به دلیل ترس از قدرت گرفتن مسیحیان، دستور بازداشت فیلیپ و برتولما را صادر کرد. سربازان، آنها را دستگیر و سپس مصلوب نمودند، برتولما به طور معجزه آسایی از این حادثه زنده ماند. اما فیلیپ بر بالای صلیب جان خود را از دست داد. مرگ او، به اعتقاد مورخین سال ۸۰ میلادی بوده‌است.

...........

4-برتولما

ناتانائیل

وی به خاطر امتناع کردن از پرستش خدایانِ دیگر، زنده زنده پوست کنده و سر و ته به صلیب کشیده شد. این گونه شکنجه باعث شد وی را به عنوان قدیس حامی دباغان برگزینند.

.........
5-یعقوب پسر حلفا 
بر اساس آنچه که یوسفیوس و تاریخ نگاران قرن دوم میلادی ارائه کرده‌اند، کمی قبل از سقوط اورشلیم توسط رومیان، در حدود سالهای ۶۲ تا ۶۹ میلادی «حنانیا» که کاهن اعظم بود به همراه فریسیان و کاتبان، شورای سنهدرین را تشکیل داد و یعقوب «برادر عیسی» را مجبور کرد تا در یکی از سالن‌های اجتماعات هیکل اعلام کند که عیسی، مسیح موعود نیست. اما یعقوب اعلام کرد که عیسی داور این جهان است. پس، او را در سن نود و شش سالگی از بالای برج معبد اورشلیم به پایین پرتاب کردند. آنان در حالی که او برای ایشان طلب بخشش می‌کرد با چوب بر سرش کوبیدند تا جان سپرد، سپس جسدش را با اره تکه‌تکه کردند
..........
6-تادئوس

وی بنیان‌گذار مذهب کلیسای حواری ارمنی شناخته می‌شود و کلیسایی در ایران (کنونی) به نام قره‌کلیسا به نام او ساخته و به وی تقدیم شده است.

باقیمانده‌های جسد او بعد از قتل در لوان (سوریه کنونی)، به روم برده شد. مدفن وی هم‌اکنون در کلیسای سنت باسیل واتیکان می‌باشد.

شهادت ائمه معصومین

الف) امام حسن ـ علیه السلام ـ بعد از اینکه مسموم گردیده بود به یکی از اصحابش به نام جنادة فرمودند: «به خدا قسم این پیمانی است که رسول خدا (ص) با ما بسته است که این امر ولایت به دوازه نفر از ائمه از فرزندان علی و فاطمه برسد و نیست از ما مگر اینکه یا مسموم می شود یا به قتل می رسد(3). و این حدیث از امام صادق (ع) نیز نقل شده است(4).
ب) شخصی به نام هروی در شهادت امام حسین (ع) شبهه نمود، امام رضا (ع) در جوابش فرمود: به خدا قسم حسین کشته شد و از حسین بهترها یعنی امیر مؤمنان و حسن بن علی نیز کشته شدند و نیست از ما مگر اینکه کشته می شود، و به خدا قسم من هم بوسیله سم کشته می شوم...(5).
قوم دوم: نظر شیخ مفید است که ایشان در شرح اعتقادات صدوق چنین فرموده است: «آنچه ابو جعفر (صدوق) درباره وفات پیامبر و ائمه بوسیله سم یا قتل ذکر نموده بعضی از آنها قطعی و ثابت است و بعضی قطعی نیست. آنچه قطعی است، این است که امیر المؤمنین و امام حسن و امام حسین ـ علیهم السلام ـ بوسیله قتل از دنیا رفته اند، نه مرگ طبیعی و نیز حضرت موسی بن جعفر (ع) مسموم گردیده و به گمان قوی حضرت امام رضا (ع) نیز با سم از دنیا رفته است، هر چند در این هم شک و تردید وجود دارد، ولی هیچ راهی برای حکم کردن درباره بقیه ائمه که با سم از دنیا رفته اند و یا ترور گردیده اند و یا به قتل رسیده باشند، وجود ندارد. و روایاتی که نقل گردیده اعتباری ندارد و راهی برای به یقین رسیدن نیست(6).
و بر همین اساس در کتاب ارشاد، فقط جریان شهادت پنج امام فوق الذکر را ذکر کرده و درباره بقیه ائمه یا تردید نموده، مانند شهادت جواد الائمه و یا اینکه ساکت است و چیزی درباره شهادت آنها بیان نکرده است.
اما اینکه شهادت بقیه ائمه به چه طریق و به دست چه اشخاصی بوده و کدام کتاب، شهادت بقیه ائمه را ذکر کرده است. در جواب باید توضیح دهیم که کتب متعددی شهادت معصومین را متذکر شده اند که در ذیل به نحوه شهادت آنها و بعضی از کتبی که متعرض این مطلب شده اند اشاره می کنیم:
در مورد شهادت حضرت امیر و حسنین و موسی بن جعفر ـ علیهم السلام ـ که اتفاق نظر وجود دارد و همه سیره نویسان و تاریخ نویسان نحوه شهادت ایشان و نام قاتلین آنان را بیان کرده اند اما بقیه ائمه:
امام سجاد (ع): آن حضرت بوسیله زهر و به دست ولید بن عبدالملک شهید شده است و بعضی گفته اند به دست هشام بن عبدالملک به شهادت رسیده است، که ممکن است هشام بن عبدالملک برادر خود، ولید بن عبدالملک را وادار کرده باشد که آن حضرت را زهر دهد، پس نسبت قتل آن حضرت به هر دو تن صحیح است(7).
امام باقر (ع), با طرح مرموز و مخفیانه هشام بن عبدالملک مسموم شده و به شهادت رسیده، ولی عامل و چگونگی آن به روشنی مشخص نیست، بعضی می نویسند: ابراهیم بن ولید بن عبدالملک آن حضرت را مسموم نمود(8) و بعضی گفته اند: زید بن حسن به دستور هشام زهر را به زین اسب مالید و اسب را به حضور امام باقر (ع) آورد و اصرار کرد که آن حضرت بر آن سوار شود، آن حضرت ناگزیر بر آن سوار شد و آن زهر در بدن او اثر کرد به گونه ای که رانهایش متورم شد و سه روز در بستر بیماری افتاد و سرانجام به شهادت رسید(9).
امام صادق (ع): شهادت آن حضرت به وسیله انگور زهر آلود بود که به دستور منصور و به دست فرماندار مدینه به آن حضرت خورانیده شد(10).
بعضی از اهل سنت هم گفته اند که امام صادق (ع) به وسیله سم به شهادت رسیده، مانند نویسندگان کتابهای: اسعاف الراغبین، نور الابصار، تذکرة الخواص، صواعق محرقه و...(11)
امام رضا (ع): وی به دست مأمون و به وسیله زهری که در انگور تزریق کرده بود و یا اناری که به وسیله یکی از غلامانش آلوده به سم گردیده بود، مسموم و به شهادت رسید(12).
امام جواد (ع): معتصم و جعفر پسر مأمون سمی را در انگور رزاقی تزریق کرده بودند و برای ام الفضل همسر امام جواد (ع) فرستادند، ام الفضل نیز آنرا در کاسه ای گذاشت و جلوی همسر جوانش نهاد و از آن انگور توصیف بسیار نمود و سرانجام امام جواد (ع) از آن انگور خورد(13). چگونگی شهادت آن حضرت توسط ام الفضل به گونه های دیگری نیز نقل شده است(14).
امام هادی (ع): بنابر قول شیخ صدوق و بعضی دیگر از دانشمندان، آن حضرت را معتمد عباسی برادر معتز، مسموم و به شهادت رسانیده است(15).
امام حسن عسکری (ع): ابن بابویه و دیگران گفته اند که معتمد عباسی آن حضرت را با زهر شهید نموده است(16).

پیامبران شهید

ا-هابیل ع : دومین پیامبر نسل بشر و فرزند آدم ع که به علت حسادت برادرش قابیل(قاین) با ضربه سنگ به سرش به شهادت رسید.

۲-یروغ پسر قالع ع: از پیامبران بعد از طوفان که همراه ۵عضو خانواده خود توسط پیروان زنی ساحر به شهادت رسید

۳-عیاش ذوالقرنین ع: اولین پادشاه مقتدر بعد از طوفان نوح که مقام الهی داشت و در ورکا(اوروک) واقع در عراق باستان حکومت می کرد و توسط قومش که ضربه ای به سرش زدند به شهادت رسید.

۴- شعیب بن مهرم ع: پیغمبری مبعوث بر شهر حاضور عربستان که توسط قوم خود به شهادت رسید.

۵-شعیب بن صالح ع: وصی حضرت صالح در قوم ثمود واقع در سواحل عربستان که بعد از شهادت او را در گودالی دفن کردند در زمان صدر اسلام جسد او را در حالیکه دست بر سر و بینی خود گرفته بود سالم پیدا کردند که اصل و نسب او بر تکه پوستی که در لباسش بود نوشته بودند.

۶-یوشع بن نون ع: پیامبر و وصی حضرت موسی ع که بعد از فوت موسی با اقوام کافر منطقه فلسطین و منافقین داخلی بنی اسرائیل از جمله صفورا همسر موسی جنگها نمود و بالاخره در شب ۲۳ رمضان به شهادت رسید می گویند در آن شب هر سنگی را از زمین فلسطین بر می داشتند از زیر ان خون می جوشید!

۷-اسماعیل بن حزقیل صادق الوعد ع: پیامبر و فرزند وصی سوم موسی ع حزقیل. مبعوث بر مجوس نواحی ساوه که قوم او پوست سر و رویش را زنده کنده رهایش کردند تا بمیرد او به ملک عذاب اجازه عذاب قوم خود را نداد و گفت می خواهم به حسین ع فرزند پیامبر آخرالزمان تاسی کنم و با او محشور شوم

۸-جاماسب رسول مجوس ع : مبعوث بر ایران قومش بعد ایمان آوردن به حیله پادشاه خود و دخترش هما او را کشته اصحابش را زنده در آتش سوزاندند و کتاب آسمانی را که برایشان آورده بود را به آتش کشیدند.طبق روایت محل دفن او در دامنه کوه سبلان می باشد

۹- حنظله پسر صفوان ع: پیامبر مبعوث بر یمن بعد از پادشاهی تبع بن حسان مردم شهر صنعا او را در میان بازار سبزی فروشان خود به شهادت رساندند

۱۰-عبدالله بن ثامر ع : جوانی که در حمله سپاهیان یهودی ذی نواس به شهر نجران عربستان به همراه پیروان مسیحی خود به شهادت رسید به دستور پادشاه مستطیل عظیمی در زمین کنده و داخل آنرا پر از آتش کردند و ۲۰هزار مسیحی مومن را  به همراه خانواده در آن سوزاندند سپس عبدالله را به تیرکی بسته تیر باران کردند جنازه او سالم در زمان پیامبر ص پیداشد در حالیکه تیری بر شقیقه اش نشسته بود و چون تیر را کشیدند خون تازه از جای ان خارج شد.

۱۱-آزر ع : پیامبری از نسل بنیامین برادر یوسف مبعوث بر قومی ایرانی در مناطق مرکزی ایران مشهور به اصحاب رس که درختان و چشمه آب را میپرستیدند این قوم پیامبرشان را زنده در چاهی دفن کردند.

۱۲-شمعون بن حمون الصفا معروف به پطرس  وصی حضرت عیسی که بعد از عروج آنحضرت با رومیان و یهود جنگید و به شهادت رسید.محل دفن او در لبنان ۲۰کیلومتری شهر صور در روستای مشهدشمع می باشد.

۱۳-یحیی بن زکریا(زکی): آخرین پیامبر قبل از عیسی بن مریم و پسر خاله ایشان که به دستور امپراطور روم و بدست هیرود آخرین شاه یهود و به تحریک دختر برادرش هیرودیا زندانی و سپس سرش را بریده و به روم فرستادند.محل دفن بدن یحیی در جبل زیتون و  سر بریده یحیی در مسجد اموی دمشق می باشد

۱۴-جرجیس بن آناک ع معروف به باقیا بعداز عیسی ع مبعوث بر ارمنستان کوچک پادشاه آن دیار داذانه او را ۷بار با شکنجه های شدید به شهادت رساند باز زنده شد و او را دعوت به خدا کرد سرانجام او را خارج شهر برده گردن زدند.محل دفن او در موصل عراق می باشد

۱۵-کریکری بن ورطانس(گریگوری): بعد ار عیسی ع مبعوث بر افغانستان افغانها موی سر او را به استربسته در صحرا رها کردند

۱۶- حیقوق ع : از پیامبران بنی اسرائیل که توسط نبوکد نصر دوم شاه بابل به ایران کوچ داده شد و در همدان توسط ضربه ای که به سرش زدند کشته شد جنازه او سالم در سال ۱۳۷۰ در تویسرکان همدان ظاهر شد.

۱۷-شعیا ع : از پیامبران فلسطین در زمان نبوکد نصر دوم که انها را به ترک معاصی دعوت و از حمله بخت النصر بیم می داد اما بنی اسرائیل او را ذبح کردند می گویند با برخورد قطره ای از خون او به زمین چشمه ای سرخ رنگ از آنجا فوران نمود که تا زمان حمله بخت النصر و قتل عام یهود خشک نشد.مزار او در غاری در جنوب بیت لحم در کنار حضرت عاموس نبی می باشد

۱۸-زکریا بن یهویاداع (زکریای اول):از پیامبران یهود فلسطین شمالی بعد از سلیمان نبی ع قوم او به پرستش بت ها و درخت زارها روی آوردند زکریا آنها را منع نمود قومش او را مابین قربانگاه و خانه خدا سنگسار نموده و خونش را ریختند.مزار او در جنوب غربی بیت المقدس در محل کفر زکریا معروف است.

۱۹- زکریا بن ایم (زکریای سوم): پدر حضرت یحیی ع و سرپرست مریم عذرا ع یهودیان به قصد کشت او را تعقیب نمودند پس داخل شکاف درختی مخفی شد یهودیان با اره او و درخت را دونیم کردند مزار او در جبل زیتون در شرق بیت المقدس است که در کوه تراشیده شده است و این عبارات بر آن تراشیده شده است:زکریای شهید روحانی بسیار متقی پدر یحیی 

عیسی مسیح

تصلیب عیسی در سدهٔ یکم در یهودیه که بخشی از امپراتوری روم بود رخ داد و میان سالهای ۳۰ تا ۳۳ پس از میلاد بود. به صلیب کشیده شدن عیسی در هر چهار انجیل نوشته شده‌است رسایل عهد جدید به آن اشاره کرده‌اند و دیگر منابع کهن هم به آن گواهی می‌دهند. منابع غیرمسیحی نیز پذیرفته‌اند که این یک رخداد تاریخی بوده‌است.[۱] گرچه تاریخ نگاران در جزییات دقیق آن به اجماع نرسیده‌اند.[۲][۳][۴][۴]

آنچنان که از شواهد تاریخی بر می‌آید، عیسی مسیح تحت تأثیر تحریکات روحانیون وقت یهود به دست رومیان به صلیب کشیده شد؛ بر پایهٔ قوانین رومیان برخی از مجرمان باید به صلیب کشیده می‌شدند.[۵] مرگ مسیح بر بالای صلیب در تپه گلگتا رخدادی است که نویسندگان هر چهار انجیل به شرح آن پرداخته‌اند.

  • دو عدد از زخم‌ها از طریق میخ، بر روی دست و یا مچ دست عیسی بودند.
  • دو عدد از زخم‌ها از طریق میخ(ها)، بر روی پاهای وی بودند.
  • زخم نهایی در کنار قفسه سینه عیسی بود، جایی که طبق عهد جدید، بدن او توسط نیزه مقدس سوراخ شد تا مطمئن شوند که او مرده است. گرچه انجیل جهت این زخم را مشخص نکرده‌است، اغلب در آثار هنری مرسوم است این زخم در سمت راست قفسه سینه ترسیم شود، هرچند در برخی آثار نیز، بخصوص آثار روبنس، این زخم در سمت چپ تصویر شده است.

زکریا (پیامبر)

اشرار قوم او را متهم به ارتباط نامشروع با مریم کردند. بعد از اشاعه این تهمت بین بنی‌اسرائیل،‌ زکریا به بستان فرار کرد و در درختی مخفی شده بود که درخت را به دو نیم تقسیم کردند و زکریا در ۹۹ سالگی به شهادت رسید.

زَکَریا (در زبان انگلیسی Zechariah) از انبیای بنی اسرائیل، پدر حضرت یحیی بود و کفالت حضرت مریم(س) را بر عهده داشت.