امام (ع) هشتم در مورد حفاظت از جان حضرت ولی عصر (عج) به عنوان دلیل غیبت حضرتش می فرماید:
« جَمِیعُ الْأَئِمَّةِ الْأَحَدَ عَشَرَ بَعْدَ النَّبِی ص قُتِلُوا مِنْهُمْ بِالسَّیفِ وَ هُوَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْحُسَینُ وَ الْبَاقُونَ قُتِلُوا بِالسَّمِّ قَتَلَ کلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ طَاغِیةُ زَمَانِهِ وَ جَرَی ذَلِک عَلَیهِمْ عَلَی الْحَقِیقَةِ وَ الصِّحَّةِ » « همه امامان کشته شدند، گروهی به شمشیر چون امیرمومنان و امام حسین(ع) ، و گروهی با سم چون دیگران امامان.هر یک از آنها را طاغوتهای زمانشان کشته است.این جنایتها واقعا انجام یافته است در حالی که آنها سالم و تندرست بودند.». ( ابن بابویه، 1378ه.ق. ج 1، ص: 214 و 215)
اما این غیبت به گونه ای نیست که منجر شود مؤمنان به هنگام ظهور امام (ع) را نشناسند. در این باره به نقل از ایوب بن نوح بیان شده است که امام رضا (ع) فرموده اند:« حَتَّی یبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهَذَا الْأَمْرِ رَجُلًا خَفِی الْمَوْلِدِ وَ الْمَنْشَإِ غَیرَ خَفِی فِی نَسَبِه و نفسه» خداوند برای این امر مردی را برمی انگیزد که ولادتش بر مردمان پوشیده است ولی نسب و شخصیت او بر کسی پوشیده نیست» (طبرسی، 1390ه.ق. ص: 434)